زمینه و اهداف: فرسودگی‌شغلی یکی از مشکلات اجتماعی عصر حاضر است که عوامل مختلفی می‌توانند بر روی آن تاثیر بگذارند .از جمله این عوامل که باید به دقت مورد بررسی قرار گیرند هوش هیجانی و تاب‌آوری است. هدف اصلی این مطالعه بررسی رابطه بین هوش هیجانی و تاب‌آوری با فرسودگی‌ شغلی در کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی تهران بود.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بود که در واحدهای ستادی معاونت‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1397 انجام شد. نمونه آماری 287 نفر از کارکنان واحدهای ستادی بودند که به روش نمونه‌گیری ‌تصادفی ‌طبقه‌ای ‌نسبتی انتخاب شدند. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های هوش هیجانی schutte (S_EIS)، تاب‌آوری کانر و دیویدسون (CD_RISC )و فرسودگی‌شغلی مسلش (M_JB) استفاده شد. از نرم‌افزارهای آماریSPSS وAMOS نسخه 22 و جهت تحلیل داده‌ها از روش تحلیل مسیر استفاده گردید.

یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد بین هوش هیجانی و تاب‌آوری رابطه معنی‌دار و مستقیم وجود دارد (ضریب همبستگی 0/381 p<0/001). بین هوش هیجانی و فرسودگی‌شغلی رابطه معکوس وجود دارد که از نظر آماری معنی‌دار می‌باشد (ضریب همبستگی p<0/05 - 0/143). بین تاب‌آوری و فرسودگی‌شغلی رابطه معکوس وجود دارد که از نظر آماری معنی‌دار می‌باشد (ضریب همبستگی p<0/05 - 0/436).

نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که قدرت پیش‌بینی هوش هیجانی به عنوان یکی از متغیرهای پیش‌بینی کننده فرسودگی‌شغلی به گونه ای است که با افزایش هوش هیجانی می‌توان کاهش فرسودگی‌شغلی را در کارکنان پیش‌بینی کرد. هوش هیجانی جز ویژگی‌هایی است که می‌تواند از طریق برنامه‌های آموزشی مناسب و پرورش کارکنان تقویت شود.